یک مامور سابق اف‌بی‌آی و کارشناس زبان بدن که شامگاه چهارشنبه اولین مناظره چهره‌های جمهوری‌خواه در چرخه انتخابات ۲۰۲۴ را تجزیه و تحلیل کرد، در گفت‌وگو با پولیتیکو به تشریح زبان بدن هشت کاندیدای جمهوری‌خواه در هنگام سخنرانی و کشف «افکار و احساسات واقعی» آن‌ها پرداخت.

هشت نامزد جمهوری‌خواه، چهارشنبه ۲۳ اوت، ساعت ۹ شب به‌وقت محلی، در نخستین مناظره مقدماتی انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا، در شهر میلواکی روی صحنه رفتند و به مدت دو ساعت با مجری‌گری برت بایر و مارتا مک کالوم در طیف وسعی از موضوع‌ها، ازجمله وضعیت اقتصادی، چین، امنیت مرزها، جنگ اوکراین، سقط جنین و البته «دونالد ترامپ» مناظره کردند.

جو ناوارو، متخصص ارتباطات غیرکلامی، درباره ران دسنتیس، فرماندار ۴۴ ساله فلوریدا که به‌عنوان اولین نامزد سخنرانی کرد، گفت که او یکی از عصبانی‌ترین چهره‌های مناظره بود، لب‌هایش می‌لرزید و صدای بلند او که انعطاف نداشت، تشخیص مهم‌ترین نکات سخنانش را برای بیننده سخت می‌کرد.

این کارشناس افزود: «دسنتیس اصلا نتوانست لبخند بزند تا دوست‌داشتنی به نظر برسد و تنها با جدیت در مورد مسائل مهم صحبت می‌کرد. فضای بین ابروهای او درهم رفت و همراه با حرکات موکد دست، نشان‌دهنده نگرانی او بود. یک پوزخند کوچک در اواخر مراسم می‌توانست این چهره عبوس را در نظر هواداران متفاوت جلوه دهد.»

مامور سابق اف‌بی‌آی می‌گوید برخلاف دسنتیس، ویوک راماسوامی، کارآفرین میلیاردر و ۳۸ ساله، با لبخندهای پرشمارش راحت‌ترین و مطمئن‌ترین فرد روی صحنه به نظر می‌رسید.

ناوارو گفت: «همچنین راماسوامی مکررا از انگشت‌های اشاره و شست خود که علامت تایید است استفاده می‌کرد که افراد برای نشان دادن تسلط خود بر موضوعی از آن‌ها استفاده می‌کنند. با این حال، وقتی راماسوامی به سراغ نیکی هیلی، رقیب خود رفت، قیافه‌اش برای مدت کوتاهی به صورت تهاجمی‌تر درآمد.

این کارشناس زبان بدن درباره نیکی هیلی، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل متحد و فرماندار ۵۱ ساله کارولینای جنوبی، گفت که او در حین صحبت کردن، آرواره‌اش را منقبض می‌کرد که نشان‌دهنده اعتقاد قلبی به سخنانش بود و صدای او متفاوت‌تر از سایر نامزدها به نظر می‌رسید: «رفتار او منعکس‌کننده طیف وسیعی از احساسات ظریف در مورد موضوعات پیچیده‌ای بود که همه نامزدها در مورد آن‌ها صحبت می‌کردند.

ناوارو درگیری کلامی هیلی با راماسوامی بر سر کمک‌های ایالات متحده به اوکراین را یکی از نقاط برجسته حضور نیکی هیلی روی صحنه شهر میلواکی خواند و تاکید کرد: «نیکی هیلی اراده قوی، انگیزه و سال‌ها تجربه خود را در رفتار و سخنانش آشکار کرد. زبان بدن هیلی به مخالفان او می‌گفت که نمی‌توانند با او بجنگند.»

ایسا هاچینسون، فرماندار سابق آرکانزاس، نامزد دیگری است که ناوارو به سراغ زبان بدن او رفت و گفت که مرد ۷۲ ساله «کاملا دوستانه و خودمانی» صحبت کرد: «در حالی که لبخندهای نرم و لحن‌های غیرتهاجمی هاچینسون مناسب دوربین بود، او را از غوطه‌ور شدن در مکالمات پرتنش باز می‌داشت و البته که زمان درخشش او را محدود می‌کرد.»

داگ برگهم، فرماندار ۶۷ ساله داکتوای شمالی از نظر این متخصص ارتباطات غیرکلامی، تنها نامزدی بود که با سخنان خلاقانه‌اش کیفیت مناظره را بالا برد، اما «احتمالا سوزن رای‌دهندگان را تکان نداد.»

برگهم که پس از پاره شدن تاندون پایش در تمرین بسکتبال، با عصا به روی صحنه رفت، از یک نسخه جیبی قانون اساسی ایالات متحده برای علامت‌گذاری نکات خود در مناظره استفاده کرد.

ناوارو می‌گوید با این حال، «ژست قوی» برگهم تا حد زیادی «با مواضع تهاجمی‌تر سایر نامزدها خفه شد.»

او افزود اگرچه همه نامزدها در مناظره اخیر به اندازه کافی از حرکات بدنی استفاده کردند، اما معتقد است که تیم اسکات، سناتور کارولینای جنوبی، «جایزه برتر» را در این بخش به خود اختصاص داده است.

ناوارو گفت: «اسکات با استفاده از آهنگی که یادآور کشیش کلیسا بود، حضار را به داخل کشاند. او همچنین از حرکات دستی که با کف دست به سمت بالا بود استفاده کرد که راحت بودن را نشان می‌دهد. در یک نقطه نیز اسکات ۵۷ ساله دست خود را به علامت جهانی صداقت عاطفی به روی سینه‌اش گذاشت. او به‌عنوان یک مرد قوی و در عین حال قابل دسترس، با جاذبه‌های فراوان شناخته می‌شود.»

به گفته ناوارو، اگرچه مایک پنس، معاون اسبق ترامپ، دارای برتری نسبی نسبت به سایر کاندیدها در تجربه داشتن مقامی ارشد در کاخ سفید است، اما عملکرد مناظره‌ای او در ابتدا «کند و خسته‌کننده» توصیف خواهد شد.

مامور سابق اف‌بی‌آی می‌گوید: «معاون اسبق رئیس‌جمهوری آماده بود، اما آهسته شروع کرد و با استفاده از حرکات کوچک و صدای نسبتا ملایم، باعث می‌شد که رام به نظر برسد. اما با جلو رفتن شب، به نظر رسید که پنس راحت‌تر شد، حرکات بدن او شدیدتر شد، لحن صدایش تغییر کرد و از ابروهایش مانند علامت‌های نقطه‌گذاری استفاده می‌کرد.»

ناوارو افزود که مهم‌ترین لحظه برای پنس هم زمانی بود که درباره دفاع از قانون اساسی صحبت کرد و «لب او به‌طور چشمگیری به سمت چپ صورتش کشیده شد» تا نشان‌دهنده احساسی‌شدن پنس باشد.

این کارشناس می‌گوید: «پنس وقتی با راماسوامی بر سر وضعیت جنگ‌های فرهنگی دعوا کرد، گوش‌هایش در کانون توجه قرار گرفتند. لب‌های پنس که به‌شدت فشرده شده بود نیز یک پیام صریح داشت، اشتباه می‌کنید.»

آخرین نامزدی که جو ناوارو تحلیل کرد، کریس کریستی، فرماندار سابق نیوجرسی است که از نظر این کارشناس، موفق شد تا زبان بدن خود را در شرایط ایده‌آلی قرار دهد.

ناوارو گفت: «حرکات او به‌خوبی اندازه‌گیری شده بود، به او احساس آرامش می‌داد و با لحنی تنظیم‌شده سخنرانی کرد تا جلب توجه کند. وضعیت او مطمئن و آرام بود. کریستی همچنین از چشمان لیزرمانند خود به‌خوبی استفاده کرد. در طول شب، کریستی پلک‌هایش را برای تاکید بر پیام خود، و ابروهایش را برای تشدید و تاکید بر سخنانش تکان می‌داد.»

جو ناوارو در بخش دیگری از تحلیل خود درباره زبان بدن نامزدها، به پاسخ هشت جمهوری‌خواه به پرسش مدیر فاکس‌نیوز درباره نوع واکنش آن‌ها به محکوم شدن احتمالی ترامپ در پرونده‌های قضایی‌اش پرداخت و گفت که سرعت پاسخ این افراد نشان‌دهنده آن بود که چقدر به موضوع اهمیت می‌دهند.

ناوارو گفت: «راماسوامی اولین نفری بود که دستانش را برای پاسخ بلند کرد و پس از آن هیلی، اسکات و برگهم قرار گرفتند. دسنتیس و کریستی بی‌خیال بودند و در حد بالا بردن دست در انتها یا تکان دادن انگشتان واکنش نشان دادند. با این حال، هاچینسون از بلند کردن دست خود امتناع» کرد، اقدامی جسورانه که با انتقاد‌های شدید او از ترامپ همراه شد.»